Jeszcze się taki nie urodził...

K. i U. mają już jakąś wizję co do ślubu, a właściwie obydwóch ;)

Pierwszy - cywilny, będzie w Bawarii w kwietniu. Oprócz zarezerwowanego terminu, przygotowania nieco jakby leżą. Właściwie to za wiele się narobić nie będzie trzeba bo po ceremonii w USC będzie po prostu uroczysty obiad dla najbliższej rodziny w restauracji. Chyba, że coś koniecznie trzeba załatwić na kilka miesięcy do przodu o czym K. nie ma pojęcia? Oświećcie jakby co :)

Drugi - ten właściwy we wrześniu, prawie w Polsce ;) no i tu właśnie już teraz daje się we znaki niezadowolenie co niektórych, którzy wiedzą lepiej jak ślub K. i U. powinien wyglądać. Przyszli małżonkowie mają swój własny pogląd na tę uroczystość i już dziś wiadomo że będzie to uroczystość niestandardowa a zdaniem co niektórych wręcz godząca w Tradycję ;)

 - bo K. i U. upatrzyli sobie pięknie położony klasztor zamiast parafii K. - z różnych względów - przy klasztorze jest też hotel i karczma w której można zorganizowac przyjęcie - wszystko w jednym miejscu, bez jeżdżenia po świecie. Do tego cały kompleks położony jest na uboczu, gdzie jest spokój, cisza i przyroda. Ta decyzja spotyka się z oburzeniem - bo jak to tak, Tradycja nakazuje by ślub był w parafii Panny Młodej. No ostatecznie jak się młodzi uprą mogą zrobić tam ślub ale mało osób będzie bo większość gości nie trafi ;) Hmm chyba trudniej trafić na prerię K. ;)
- K. i U. uznali że nie chcą imprezy do białego rana (istniałoby realne zagrożenie że Panna Młoda poszła by spać jeszcze przed oczepinami ;), litra wódki na głowę, chodzenia na jednego, przeciągania jajka w nogawkach Pana Młodego (K. już widzi jak U. się na to zgadza :D). Bedzie za to przyjęcie na kilka godzin, 8-10 osobowe stoły zamiast jednej wielkiej podkowy (K. ma wrażenie że takie rozwiązanie jest łatwiejsze "komunikacyjnie" bo goście widzą się nawzajem) Zamiast sławnej weselnej wódki, wino bądź piwo do wyboru, którym będzie dysponował kelner. Alkohol raczej pod posiłek i dla smaku niż jako "napój dodający odwagi na parkiecie".
- Zamiast orkiestry i disco polo, raczej dobry DJ - byłoby miejsce do tańczenia do dyspozycji gości - kto chciałby potańczyć, tańczyłby wtedy gdy najdzie mu ochota a nie wtedy kiedy akurat orkiestra zagra. Goście nieprzepadający za parkietem nie czuliby się zmuszeni do odstawiania pląsów (K. do dziś pamięta wesele na którym jej znajomy nienawidzący tańczyć został wręcz personalnie wezwany na parkiet przez wodzireja - miał się oczywista oczywistość świetnie przy tym bawić).
- Najbardziej sporny punkt - lista gości :) K. i U. planują kameralne przyjęcie weselne i zapraszają tylko tych, którzy są im naprawdę bliscy. Z którymi mają kontakt, na których mogą zawsze liczyć, którzy biorą jakiś udział w życiu K. i U. Pominięci natomiast bezlitośnie zostają wszelcy wujkowie i ciocie, widywani raz na ruski rok albo i rzadziej których to zaprosić WYPADA.
K. jakiś czas wahała się czy zaprosić niby bliską rodzinę. Bliską jednak tylko w sensie powiązań rodzinnych bo w rzeczywistości nie utrzymują z K. (ani K. z nimi) żadnego kontaktu. K. może poznałaby ich na ulicy, a i tak nie byłaby pewna czy to rzeczywiście oni.
Rozmawiała na ten temat z U. który całe rozważania powalił w ciągu minuty.
- A dzwoni do Ciebie na święta albo urodziny? pyta co u Ciebie? Wie że planujesz ślub czy dowiedziałby się dopiero jak dostałby zaproszenie? W ogóle rozmawiałaś z nim od czasu kiedy się znamy? - zapytał U. i w sumie... trudno nie przyznać mu racji. Sam też nie zaprasza "bliskiej" tylko z nazwy rodziny.

K. i U. chcą ten dzień spędzić po prostu z osobami które są ważne dla K. i U. Nie bardzo się przejmują co wypada, czego nie wypada, jak powinno to wszystko wyglądać, kto i co będzie gadał... i żadnego zastaw się... Ich najważniejszy dzień i koniec. K. uważa, że każdy powinien zogranizować swój ślub tak, jak chce a nie tak jak wypada. Cała reszta świata powinna to uszanować.

A tę całą Tradycję jak dorwę i wypożyczę na wychowanie to się nie będzie tak pchała do narzucania reguł i powinności ;)